Dalmatyńczyk

AniaDalmatynka

DALMATYŃCZYK

Kraj pochodzenia: Dalmacja, Chorwacja.
Data publikacji obowiązującego standardu: 14.04.1999
Użytkowanie: Pies do towarzystwa, rodzinny, odpowiedni do różnorodnych rodzajów treningu.
Klasyfikacja FCI:
grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
sekcja 3 Rasy pokrewne.
Nie podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Pochodzenie dalmatyńczyka jest wciąż mało znane i opiera się wyłącznie na przypuszczeniach. Z rysunków odkrytych w grobowcach faraonów, podobnych do obrazów datowanych na okres od XVI - XVIII wieku można przypuszczać, że rasa ta istnieje od tysięcy lat. Kroniki kościelne z XIV w.. i z roku 1719 zdecydowanie sugerują pochodzenie rasy z regionu śródziemnomorskiego, a szczególnie z okolic wybrzeża Dalmacji.
Najwcześniejsze ilustracje rasy można znaleźć na obrazach włoskich malarzy XVI w.. i na fresku w miejscowości Zaostrog (Dalmacja), który może być datowany w przybliżeniu na rok 1710.
Praca Thomasa Bewicka opublikowana w 1792r. zawiera opis i rysunki dalmatyńczyka, które autor komentuje: "dalmatyńczyk lub pies powozowy (coach dog)".
Pierwszy wzorzec dalmatyńczyka został napisany przez Anglika Vero Shaw'a w 1882 r.; w 1890r. wzorzec ten został przekształcony w oficjalny standard rasy.

WYGLĄD OGÓLNY:
Dobrze wyważony, wyraźnie cętkowany, mocny, umięśniony i aktywny. Symetryczny w zarysie, bez kanciastości i zgrubień, jako dawny "pies powozowy" zdolny do dużej wytrzymałości przy zmianie prędkości biegu.

WAŻNE PROPORCJE:

* stosunek długości ciała do wysokości w kłębie =10 : 9
* stosunek długości mózgoczaszki do długości kufy = 1 : 1

ZACHOWANIE - CHARAKTER:
Otwarty i przyjacielski, nie jest nieśmiały, ani niepewny, wolny od nerwowości i agresji.

GŁOWA:
Dość długa.
Mózgoczaszka: płaska, dosyć szeroka między uszami, z dobrze uwydatnionymi skroniami. Całkowicie bez zmarszczeń. Nieznaczna bruzda czołowa.
Stop umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos u odmiany czarno-cętkowanej zawsze czarny, u wątrobiano-cętkowanej zawsze brązowy.
Kufa długa, mocna. Grzbiet nosa prosty i równoległy do górnej linii czaszki.
Wargi przylegające do szczęk, nie obwisłe. Pożądana całkowita pigmentacja.
Szczęki / uzębienie: szczęki mocne, z doskonałym regularnym zgryzem nożycowym. Pożądane pełne uzębienie - 42 zęby (zgodnie ze wzorem zębowym). Zęby równomiernie proporcjonalne i białe.
Oczy osadzone umiarkowanie szeroko, średniej wielkości, okrągłe, pogodne i błyskotliwe, o inteligentnym i czujnym wyrazie. Koloru ciemnobrązowego u odmiany z czarnymi cętkami, od jasnobrązowych do bursztynowych u psów z wątrobianym cętkowaniem. Obwódki oczu całkowicie czarne u psów czarno-cętkowanych i całkowicie wątrobiano-brązowe u odmiany wątrobiano-cętkowanej. Powieki przylegające do gałek ocznych.
Uszy osadzone raczej wysoko, umiarkowanej wielkości, raczej szerokie u nasady. Noszone blisko głowy, stopniowo zwężające się do zaokrąglonego końca. O cienkiej strukturze, znaczenia dobrze rozmieszczone, pożądane cętkowanie.

SZYJA:
Dosyć długa, ładnie wygięta, zwężająca się ku głowie, bez podgardla.

TUŁÓW:
Kłąb dobrze zaznaczony.
Grzbiet mocny, poziomy.
Lędźwie suche, umięśnione i lekko wysklepione.
Zad bardzo lekko opadający.
Klatka piersiowa nie zaszeroka, ale głęboka, pojemna, przedpiersie dobrze widoczne z profilu, żebra o dobrych proporcjach, długie, dobrze wysklepione, nigdy płaskie ani beczkowate.
Boki wąskie.
Brzuch wyraźnie podkasany w kierunku lędźwi.

OGON:
Sięga mniej więcej do stawu skokowego, mocny u nasady, równomiernie zwężający się ku końcowi; bez zgrubień. Osadzony ani zbyt nisko, ani zbyt wysoko. W spoczynku trzymany wisząco, w jednej trzeciej wygięty do góry. W ruchu trzymany ponad linią grzbietu, lecz nigdy nie zakręcony lub pionowo do góry. Pożądany cętkowany.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie idealnie proste, o mocnym kośćcu, okrągłe w przekroju, aż do łap.
Łopatki umiarkowanie skośne, suche i umięśnione.
Łokcie przylegające, nie zwrócone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Śródręcze mocne, z lekkim wygięciem.
Kończyny tylne zaokrąglone, umięśnione, suche, oglądane od tyłu pionowe i równoległe.
Staw kolanowy dobrze wygięty.
Podudzie mocne.
Staw skokowy mocny, dobrze kątowany.
Łapy okrągłe, nieduże, z dobrze wysklepionymi palcami (łapa kocia). Opuszki okrągłe, twarde i elastyczne. Pazury czarne lub białe u odmiany z czarnymi cętkami; brązowe lub białe u odmiany z wątrobianymi cętkami.

CHODY:
O wielkiej swobodzie. Płynna, silna, rytmiczna akcja z długim wykrokiem i dobrym posuwem; oglądane od tyłu kończyny ruszają się równolegle; tylne kończyny poruszają się śladem przednich. Krótki i kołyszący się krok jest nieprawidłowy.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos krótki, twardy, gęsty i lśniący.
Umaszczenie: Podstawowym kolorem jest czysto biały. Przy odmianie czarno-cętkowanej cętki czarne, a u odmiany o wątrobianym cętkowaniu cętki brązowe; cętki okrągłe, wyraźne, tak dobrze rozmieszczone jak to tylko możliwe. Średnica cętek od 2 - 3 cm. Cętki na głowie, ogonie i kończynach mniejsze od tych na tułowiu.

WZROST I WAGA:

Wysokość w kłębie
punktor psy 56 - 61 cm,
punktor suki 54 - 59 cm.

Waga:
punktor psy ok. 27 - 32 kg,
punktor suki ok. 24 - 29 kg.

Pierwszorzędne znaczenie ma ogólna równowaga.

WADY:
Wszelkie odchylnia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia.
- brązowe odbarwienie czarnych cętek.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
punktor zdecydowany przodo- lub tyłozgryz,
punktor ektropium, entropium; oczy dwukolorowe, każde oko w innym kolorze (heterochromia),
punktor oczy niebieskie,
punktor głuchota,
punktor ograniczona łata (patch) wokół oczu (monokl), lub gdziekolwiek indziej (jeszcze akceptowane do hodowli),
punktor tricolor (jednoczesne występowanie czarnych i brązowych cętek),
punktor cytrynowe lub pomarańczowe cętki,
punktor bardzo bojaźliwe lub agresywne zachowanie.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

ZALECENIE:
Aby zredukować przypadki głuchoty u dalmatyńczyków (20 - 30%) należy:
punktor obustronnie głuche, niebieskookie, jak również jednostronnie głuche egzemplarze powinny być wyeliminowane z hodowli,
punktor ograniczona łata (patch) wokół oczu (monokl), lub gdziekolwiek indziej powinna być akceptowana w hodowli
punktor powinny być preferowane psy z wypigmentowaną moszną

Evel

Bardzo lubię dalmatyńczyki love

Podoba mi się to, że są takie charakterystyczne Wesoly

Myszka

Najlepsza rasa pod słońcem i pod księżycem

marymcia :*

dalmatyńczyki to piękne psy love

chyba nie ma osoby, która nie znałaby tej rasy mrgreen

Myszka

I to jest właśnie największy proble tej rasy Smutny

Dorka

Tez fakt - niby słodkie itd. ale często własciciele je rozmnażają - jako nierodowodowe kundelki.

marymcia :*

Wydaje mi sie, że ich popularność najbardziej wzrosła po filmach "101" i "102" dalmatyńczyki.
Tak samo było z collakami (lassie) i bernardynami (beethoven).
Ale jak jest na wystawach? Dużo jest zgłoszeń dalmatów?

Evel

A ja bym powiedziała inaczej- są popularne w innym sensie.
Każdy zna tą rasę, ale hodowle w Polsce można policzyć na palcach jednej ręki.
Na wystawach też nie ma ich za dużo.

seterka

Dalmatyńczyki są śliczne Wesoly

Tak, stały się sławne po tych filmach o dalmatyńczykach.
W moim wieście to chyba tylko jednego dalmatyńczyka widziałam <suczka Sonia>

AniaDalmatynka

No właśnie Smutny

Na ulicach rzadko można spodkać dalmatka, lecz w schronisku jest ich moc Smutny

Korekta - admin EveLiNia

Myszka

A ja powiem może tak, są bardzo rzadkie w gronie hodowców, ze względu na ich niełatwy charakter, natomiast są bardzo popularne w gronie pseudohodowców Smutny

M-O-N-I-K-A

Ludzie z którymi rozmawiałam uważają że dalmatyńczyki sa jak by to napisać:Głupie ponieważ zjedzą tyle ile im się da...
W schroniskach to raczej są mieszanki które wyglądają jak dalmatyńczyki,są znane po tych filmach z dalmatami ale ludzie ich nie kupują...

marymcia :*

Tu się mylisz - ludzie bardzo często kupują dalmatyńczyki, bo myślą że każdy pies tej rasy jest taki sam jak te w filmie. Co więcej, myślą że pies który tylko wyglądem przypomina tego filmowego będzie taki sam. Nie zdawają sobie sprawy z tego, że jest to rasa dosyć trudna w prowadzeniu, nie zdawają sobie sprawy z tego że jeśli już sie decydować na psa tej rasy to wypadałoby cos poczytac o niej, czegoś się dowiedzieć, no i brać psa z rodowodem.
Ludzie często kupują dalmaty, tylko potem nagle piesio dorasta, zaczynają się problemy i czar pryska.
Okazuje się że nasz pies - dalmat lub tez pies przypominający go, jest zupełnie inny niż te w filmie no i trzeba się go pozbyć ... Smutny

M-O-N-I-K-A

Ale nie wszyscy tak robią.Znam pana (raz u niego byłam)
który kupił dalmatyńczyka po tym filmi 101 dalamtów ale najpierw pokupował ksiażki o tej rasie.

Evel

A czy kupił dalmatyńczyka z rodowodem?