Historia rasy

seterka

Pochodzenie :
Istnieje wiele teorii mówiących o pochodzeniu szwajcarskich psów pasterskich, ale znaleziska archelogiczne, a zwłaszcza pewna rzymska gliniana lampka z wizerunkiem długowłosego zwierzęcia z uniesionym ogonym, które niezmiernie przypomina dzisiejszego berneńskiego psa pasterskiego, prowadzą jednoznacznie w stronę dawnego Rzymu. Problem w tym, że do dziś nie sposób powiedziec, skąd pochodzi owa lampka i jakiej wiekości był pies na niej wyobrażony. W 1924 r. odkryto w wykopaliskach odsłaniających budowle palowe w szwajcarskiej miejscowości Zurchsee czaszkę psa, która bardzo przypomina czaszki dzisiejszych berneńczyków. Jedyne zatem, co można powiedzie z całą pewnością, to to, że psy tego pokroju żyły na terenach dzisiejszej Szwajcarii od około 4000 lat p.n.e. i że juz pomiędzy 1000 a 600 rokiem p.n.e. pojawiły się tu psy wielkości dzisiejszego berneńskiego psa pasterskiego.

Stróż ciągnie wózek z mlekiem
Żyzne ziemie, korzystny klimat i stabilna sytuacja polityczna sprawiły, że w XVIII w. wielu rolników mieszkających u podnóża Alp i w okolicach Berna nie mogło narzekac na swój los. Ich stosunkowo daleko rozrzucone od siebie domostwa przyciągały także wielu wałęsających się nicponiów. Odstraszały ich - pilnujące domu i dobytku - berneńskie psy pasterskie, silne, duże psy stróżujące, które naprawdę mogły napedzic stracha, nieproszonym gościom. Właściciele stad, które latem wyruszały na wysokogórskie pastwiska, używali także tych psów jako strażników i pasterzy krów. W XIX w. Szwajcaria zasłynęła ze swych wyrobów mleczarskich, zwłaszcza serów, i jak kraj długi i szeroki, w dolinach i u podnóża gór powstały mleczarnie i serowarnie. Berneński pies pasterski otrzymał wtedy nowe zadanie - został zwierzęciem pociągowym, które dzień w dzień ciągnęło do mleczarni wózek z bańkami pełnymi alpejskiego mleka.

Durrbachler
Postęp techniczny i uprzemysłowienie nie ominęły także Szwajcarii i wkrótce berneński pies pasterski stracił swe podstawowe zajęcia. Liczba psów zaczęła drastycznie spadac, ale dzięki wysiłkom F. Schertenleiba i profesora A.Heima udało się uratowac rasę przed wymarciem. W roku 1902 szwajcarski związek kynologiczny zorganizował pierwszą wystawę psów, na której zaprezentowano trójkolorowe psy pasterskie pod nazwą durrbachler. Ponieważ jednak nazwa ta była trudna do wymówienia dla nie-Szwajcarów, a pies pochodził z okolic Berna, przeto w 1913 r. przyjęto dla niego nazwę berneński pies pasterski, pod którą podbił cały świat swą urodą i zaletami charakteru.

Evel

Hmm ... Bardzo ciekawe, szczerze mówiąc wiele o historii tej rasy nie wiedziałam, a po przeczytaniu tego szysko wiem

Myszka

Sama to napisałaś ? Bo jeżeli nie wypadałoby podać autora tekstu albo donośnik do strony.. to taka moja mała uwaga...

frappe_ona

"Sama to napisałaś ? Bo jeżeli nie wypadałoby podać autora tekstu albo donośnik do strony.. to taka moja mała uwaga..."

popieram

seterka

Wzięłam to z segregatora, który zamówiłam sobie dzięki miesięcznikowi "Mój Pies" więc jak ja to mam napisac ???